In dit werk krijgt digitaal misbruik een tastbare, onmiskenbare vorm: een kroonluchter gemaakt van telefoons. Een steeds groter wordende stroom van anonieme berichten, beledigingen en dreigementen projecteert zich over de schermen. De echo’s van notificatiegeluiden klinken net zo indringend als de stemmen zelf, gevangen in een constante, beklemmende lus.

Online haat is allesbehalve onschuldig of losstaand van de fysieke wereld. Het kan de mentale gezondheid ondermijnen, het zelfbeeld aantasten en angst en isolement veroorzaken. Voor gemarginaliseerde gemeenschappen kan de voortdurende druk van digitale agressie een vorm van onzichtbaar geweld worden, een geweld dat doordringt in het dagelijks leven, relaties en het gevoel van veiligheid.